Mit 1 – nadzór wizyjny zawsze idzie w parze z przetwarzaniem danych osobowych
Dane osobowe są przetwarzane wtedy, gdy uchwycone przez kamerę obrazy osób umożliwiają ich identyfikację. Gdy takie materiały są gromadzone i analizowane, wtedy podlegają przepisom o ochronie danych osobowych. Jeśli jednak zebrane dane nie są w stanie uchwycić indywidualnych cech wizerunkowych, nie umożliwiają identyfikacji osób, więc nie mamy do czynienia z RODO. Dzieje się tak w przypadku kamer na podczerwień, które wskazują tylko sylwetkę osoby, lub w przypadku monitorowania pracy maszyn, gdzie nie zachodzi gromadzenie danych wizerunkowych operatorów tych urządzeń.
Mit 2 – przepisy RODO obowiązują tylko te systemy, które zostały zainstalowane po wejściu ich w życie
Przepisy RODO obowiązują wszystkie systemy, które gromadzą i przetwarzają dane osobowe. Nie jest w ich przypadku istotne to, jaką technikę wykorzystują, jakimi posługują się narzędziami oraz mają zastosowanie bez względu na to, kiedy dana metoda monitorowania zaczęła być stosowana.
Mit 3 – pracodawcy mogą nadal wykorzystywać nadzór wizyjny do kontroli pracy
Monitoring wizyjny w zakładzie pracy może być zainstalowany w celu nadzoru produkcji, zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom, ochrony mienia lub cennych informacji. Pracodawca, który w swoim zakładzie instaluje wizyjny system dozorowy, nie może go wykorzystywać jako środka nadzoru na pracownikami. Obligatoryjne jest poinformowanie pracowników o takim systemie i minimalizacja danych dotyczących pracowników. Na dzisiejszym rynku istnieje wiele technik umożliwiających monitoring produkcji przy zachowaniu bezpieczeństwa danych pracowników. Takie dane mogą być przechowywane maksymalnie 3 miesiące.
Mit 4 – RODO w żaden sposób nie dotyczy monitorowania prywatnego
Przepisy o ochronie danych osobowych nie dotyczą przetwarzania danych w celach osobistych lub domowych, co nie oznacza, że nie należy szanować prywatności innych osób. Jednak, gdy monitorowanie prywatnych zakładów i domów obejmuje strefę publiczną np. ulicę lub kawałek chodnika, dochodzi do przetwarzania danych osobowych w celach prywatnych. W takim przypadku posesję należy odpowiednio oznaczyć i w miarę możliwości nie obserwować innej strefy niż własna.
Mit 5 – według RODO kamery mogą służyć wyłącznie do rejestracji obrazu
Przepisy miejskiego systemu nadzoru wizyjnego pozwalają jedynie na rejestrację obrazu, a nie dźwięku. Dźwięk ludzkiego głosu może być uznany jako informacja o szczególnej kategorii, ponieważ jest daną biometryczną, więc uprawnienia do nagrywania dźwięku posiadają jedynie służby specjalne i porządkowe. Przepisy RODO pozwalają jednak na inne formy monitoringu polegającego nie tylko na rejestracji obrazu, jeśli nie zachodzi rejestracja i przetwarzanie danych biometrycznych. Możliwa jest np. reakcja głosowa osoby obsługującego system, wykorzystanie systemów dźwiękowych i inne prewencyjne działania.
Źródło: Czasopismo Zabezpieczenia
